قوله تعالى: بسْم الله الرحْمن الرحیم بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.
حم (۱) تنْزیل الْکتاب من الله الْعزیز الْحکیم (۲)
فرو فرستادن این نامه از خداى است، آن تواناى دانا.
إن فی السماوات و الْأرْض در آسمان و زمین، لآیات للْموْمنین (۳) نشانهاست گرویدگان را.
و فی خلْقکمْ و ما یبث منْ دابة و در آفرینش شما و در آنچه آفریدگار میپراکند در جهان از جنبنده، آیات لقوْم یوقنون (۴) نشانهاست ایشان را که بىگماناند.
و اخْتلاف اللیْل و النهار، و در آمد شد شب و روز پس یکدیگر، و ما أنْزل الله من السماء، و در آنچه فرو فرستاد الله از آسمان منْ رزْق، از بارانى که روزى خلق بآنست، فأحْیا به الْأرْض بعْد موْتها تا زنده کرد بآن زمین را پس مرگى آن، و تصْریف الریاح و گردانیدن بادها از روى بروى جهان، آیات نشانهاست، لقوْم یعْقلون (۵) گروهى را که خرد دارند و دریابند.
تلْک آیات الله، این آیات و سخنان الله است، نتْلوها علیْک بالْحق که میخوانیم بر تو براستى، فبأی حدیث بعْد الله و آیاته یوْمنون (۶) پس بکدام سخن پس الله و سخنان او بخواهید گروید.
ویْل لکل أفاک أثیم (۷) و تباهى هر دروغ زنى را بزهکار.
یسْمع آیات الله تتْلى علیْه میشنود سخنان الله که میخوانند بر او، ثم یصر مسْتکْبرا آن گه مىستیهد بگردنکشى، کأنْ لمْ یسْمعْها گویى هرگز آن را نشنید، فبشرْه بعذاب ألیم (۸) بشارت ده او را بعذابى درد نماى.
و إذا علم منْ آیاتنا شیْئا و هر گه که و بداند از سخنان ما چیزى اتخذها هزوا آن را بافسوس گیرد، أولئک لهمْ عذاب مهین (۹) ایشانند که ایشانراست عذابى خوار کننده.
منْ ورائهمْ جهنم از پیش ایشانست دوزخ، و لا یغْنی عنْهمْ ما کسبوا شیْئا و بکار نیاید ایشان را هیچ چیز از آنچه میساختند و میکردند و میزادند، و لا ما اتخذوا منْ دون الله أوْلیاء و نه آنچه بخداى میگرفتند فزود از الله، و لهمْ عذاب عظیم (۱۰) و ایشانراست عذابى بزرگ.
هذا هدى اندرین سخن و این نامه و پیغام، آگاه کردنى است و پند دادنى و پیغام رسانیدن و ترسانیدن، و الذین کفروا بآیات ربهمْ و ایشان که کافر شدند بسخنان خداوند خویش، لهمْ عذاب منْ رجْز ألیم (۱۱) ایشانراست عذابى دردنماى از عذابى سخت.
الله الذی سخر لکم الْبحْر الله آن خدایى است که نرم کرد شما را دریا و ساخته، لتجْری الْفلْک فیه بأمْره، تا میرود در آن کشتیها، بفرمان او، و لتبْتغوا منْ فضْله و تا از فضل او و روزى او بجوئید، و لعلکمْ تشْکرون (۱۲) و تا مگر آزادى کنید.
و سخر لکمْ ما فی السماوات و ما فی الْأرْض و شما را نرم کرد و ساخته و زیردست، آنچه در آسمانهاست و در زمین، جمیعا منْه همه از اوست از بخشیدن او و ساختن او و ارزانى داشتن او، إن فی ذلک لآیات لقوْم یتفکرون (۱۳)، در آنچه کرد نشانهاى روشن است ایشان را که در اندیشند.
قلْ للذین آمنوا گوى ایشان را که گرویدهاند، یغْفروا للذین لا یرْجون أیام الله تا بیامرزند ایشان را که از روزهاى خداى نمیترسند،. لیجْزی قوْما بما کانوا یکْسبون (۱۴) تا پاداش دهد الله گروهى را بآنچه میکردند.
منْ عمل صالحا فلنفْسه هر که نیکى کند، خویشتن را کند، و منْ أساء فعلیْها، و هر که بد کند بر خود کند، ثم إلى ربکمْ ترْجعون (۱۵) و آن گه شما را با خداوند شما خواهند برد.
و لقدْ آتیْنا بنی إسْرائیل الْکتاب و الْحکْم و النبوة دادیم فرزندان یعقوب را نامه و دانش در دین و پیغمبرى، و رزقْناهمْ من الطیبات و روزى دادیم ایشان را از پاکها و خوشها، و فضلْناهمْ على الْعالمین (۱۶) و افزونى دادیم ایشان را بر همه جهانیان.
و آتیْناهمْ بینات من الْأمْر، دادیم ایشان را نشانهاى روشن درست از کار پیغامبر خویش، فما اخْتلفوا دو گروه نشدند، در کار او، إلا منْ بعْد ما جاءهم الْعلْم، مگر پس آن که بایشان آمد آنچه میدانستند، بغْیا بیْنهمْ ببدنیتى و ستم بر خود، إن ربک یقْضی بیْنهمْ یوْم الْقیامة، خداوند تو داورى برد روز رستاخیز میان ایشان، فیما کانوا فیه یخْتلفون (۱۷) در آنچه ایشان دو گروه میباشند.